Τσακισμένος πηλός

Στο δάκρυ που μέσα στο αίμα

Ποτίστηκε διψασμένο σα χάδι

Αγόρασα μιας σταγόνας βλέμμα

Μιας στιγμής ατσάλινης στο σκοτάδι

Δυο στιγμές μονάχες ο τρόμος

Στα ύποπτα στενά παραδομένος

Μια λέξη αντέχει, πάλι όμως

Φυλάγεται να βγει αρματωμένος

Κι εγώ...

Τσακισμένο πηλό περιφέρω

Μ' όσα μου μένουν μέταλλα νιότης

Τις σκιές κυνηγώ και το ξέρω

Σιωπηλά και πιστά, σαν ιππότης

Τα όνειρα είναι φθηνά

Σκληρή η δαγκωματιά της αλήθειας

Και τα δικά μου γράμματα πολύ μικρά....