Σημειώνω, καταγράφοντας:
- workoholism (sic): καθημερινό τρέξιμο και πολύωρη εργασία και στο χώρο δουλειάς και στο σπίτι, γεύματα εργασίας, σεμινάρια, επιτηρήσεις, δημοσιεύσεις κι αξιολογήσεις (χωρίς γκρίνια, δε μου ταιριάζει, ας γκρινιάζουν οι υπόλοιποι)
- καινούργιο: κολύμπι το χειμώνα σε πισίνα (τόσο περίεργο, αλλά αθώο)
- τραγούδια: με σταθερές εμμονές του παρελθοπαρόντος.... ακόμη και στην ώρα αιχμής (κάτι ξεδιπλώνεται παραπάνω, κι ας είναι μόνο στο ηχόχρωμα άλλων -όχι απαραίτητα αγνώστων- ανθρώπων)
- σε εσωτερική αναζήτηση: περπάτησα απογεύματα και πρωινά άδεια δίπλα στη θάλασσα (πού να έβρισκα άκρη σε ό,τι δεν έχει άκρη;)
- καινούργιο: κολύμπι το χειμώνα σε πισίνα (τόσο περίεργο, αλλά αθώο)
- τραγούδια: με σταθερές εμμονές του παρελθοπαρόντος.... ακόμη και στην ώρα αιχμής (κάτι ξεδιπλώνεται παραπάνω, κι ας είναι μόνο στο ηχόχρωμα άλλων -όχι απαραίτητα αγνώστων- ανθρώπων)
- σε εσωτερική αναζήτηση: περπάτησα απογεύματα και πρωινά άδεια δίπλα στη θάλασσα (πού να έβρισκα άκρη σε ό,τι δεν έχει άκρη;)
- έρωτας: πλάκα μου κάνεις, εαυτέ μου.... (έτσι, δεν είναι;)
- για το ψυχιατρείο: και μόνο που το έκανα ήμουν για δέσιμο κι εννοώ το ταξίδι-αστραπή, υπό πίεση, στο εξωτερικό -όχι για λόγους αναψυχής (αλλά, από ό,τι φαίνεται, γλίτωσα το ζουρλομανδύα.... λες;)
- εορταστικά: με οικογένεια αλλά και φίλους (ανόμοια κι όμοια, σε σχήμα παράλληλο χιαστί)
- βραδυφλεγώς: σε μονοπάτια χωρισμός με πολλές εντάσεις, που άρχισε, τυπικά, το Γενάρη, έληξε, ουσιαστικά, το Μάιο και με αφορά, πραγματικά, από το Σεπτέμβριο (τώρα πια, ο κάθε Ενεστώτας γίνεται Παρακείμενος ή/και Υπερσυντέλικος) κι αλίμονο (;) σε ό,τι ακολουθήσει....
- με αφοσίωση: τα βράδια Παρασκευής άλλαξαν σε βράδια Δευτέρας (ατάκτως και τόσο τακτικά), αλλά (για αυτό) όχι στην ουσία τους
- επιλογή μου: όχι διακοπές, μόνο αργιομέρες και κάποια σκόρπια δι/τριήμερα απραξίας (ναι; μπα, δεν το κατάλαβα....)
- τηλέφωνο: με ενηλικοπιτσιρίκια, σαν εμένα (ένα κιόλας μου τραγουδάει, ναι-αι!!)
- δέσμευση: σε ό,τι υποσχέθηκα (από υπευθυνότητα ή βλακεία)
- σε αναμονή: ακόμη τα θετικότερα από το παρελθοπαρόν (για το μέλλον)
- αστοχίες: όπως πάντα, όταν δε σκέφτηκα και μίλησα αυθόρμητα (θυμάμαι, δύο συγκεκριμένα βράδια)
- ύπνος: ο άσχημος φίλος που με αποφεύγει κατά διαστήματα, συχνά-πυκνά (συνήθεια, απλώς η επόμενη μέρα επιβαρύνεται για όλα/όλους)
- δώρα: έκανα και δέχτηκα, με μεγαλύτερη ικανοποίηση στο πρώτο (όσο άστοχα κι ήταν και τα πρώτα στα τραγούδια)
- συγγνώμη: για όσα δεν κατάφερα να κάνω, λίγα ή πολλά
- εκδρομή: μια με μένα (...)
- στήσιμο στον τοίχο: πολλάκις, αλλά με καλή πρόθεση, αν και ταράχτηκα από τις αλήθειες που ειπώθηκαν κάθε φορά (βάρα κι άλλο το χέρι στον τοίχο, αντέχει....)
- το βράδυ: ακόμη η πιο εύκολη κι η πιο δύσκολη στιγμή μου (ακόμη και πάντα)
- δεν ψάχνω: το παρελθόν σε δύο-τρία σημεία, για την κατάλληλη στιγμή
- αποφάσεις: άλλες καίριες, άλλες ακόμη μπροστά μου, μέχρι την κατάλληλη στιγμή
- για το ψυχιατρείο: και μόνο που το έκανα ήμουν για δέσιμο κι εννοώ το ταξίδι-αστραπή, υπό πίεση, στο εξωτερικό -όχι για λόγους αναψυχής (αλλά, από ό,τι φαίνεται, γλίτωσα το ζουρλομανδύα.... λες;)
- εορταστικά: με οικογένεια αλλά και φίλους (ανόμοια κι όμοια, σε σχήμα παράλληλο χιαστί)
- βραδυφλεγώς: σε μονοπάτια χωρισμός με πολλές εντάσεις, που άρχισε, τυπικά, το Γενάρη, έληξε, ουσιαστικά, το Μάιο και με αφορά, πραγματικά, από το Σεπτέμβριο (τώρα πια, ο κάθε Ενεστώτας γίνεται Παρακείμενος ή/και Υπερσυντέλικος) κι αλίμονο (;) σε ό,τι ακολουθήσει....
- με αφοσίωση: τα βράδια Παρασκευής άλλαξαν σε βράδια Δευτέρας (ατάκτως και τόσο τακτικά), αλλά (για αυτό) όχι στην ουσία τους
- επιλογή μου: όχι διακοπές, μόνο αργιομέρες και κάποια σκόρπια δι/τριήμερα απραξίας (ναι; μπα, δεν το κατάλαβα....)
- τηλέφωνο: με ενηλικοπιτσιρίκια, σαν εμένα (ένα κιόλας μου τραγουδάει, ναι-αι!!)
- δέσμευση: σε ό,τι υποσχέθηκα (από υπευθυνότητα ή βλακεία)
- σε αναμονή: ακόμη τα θετικότερα από το παρελθοπαρόν (για το μέλλον)
- αστοχίες: όπως πάντα, όταν δε σκέφτηκα και μίλησα αυθόρμητα (θυμάμαι, δύο συγκεκριμένα βράδια)
- ύπνος: ο άσχημος φίλος που με αποφεύγει κατά διαστήματα, συχνά-πυκνά (συνήθεια, απλώς η επόμενη μέρα επιβαρύνεται για όλα/όλους)
- δώρα: έκανα και δέχτηκα, με μεγαλύτερη ικανοποίηση στο πρώτο (όσο άστοχα κι ήταν και τα πρώτα στα τραγούδια)
- συγγνώμη: για όσα δεν κατάφερα να κάνω, λίγα ή πολλά
- εκδρομή: μια με μένα (...)
- στήσιμο στον τοίχο: πολλάκις, αλλά με καλή πρόθεση, αν και ταράχτηκα από τις αλήθειες που ειπώθηκαν κάθε φορά (βάρα κι άλλο το χέρι στον τοίχο, αντέχει....)
- το βράδυ: ακόμη η πιο εύκολη κι η πιο δύσκολη στιγμή μου (ακόμη και πάντα)
- δεν ψάχνω: το παρελθόν σε δύο-τρία σημεία, για την κατάλληλη στιγμή
- αποφάσεις: άλλες καίριες, άλλες ακόμη μπροστά μου, μέχρι την κατάλληλη στιγμή
Αναρωτιέμαι: αυτή η χρονιά που φεύγει ήταν, τελικά, μια καλή ή μια άσχημη χρονιά;
Η αποτίμηση θα έρθει με το χρόνο.... πάλι !!
