Υπό Αντοχή

Αόρατες τράπουλες ρίχνονται ποδοπατώντας

Μια χαραμάδα που θέλει η σκέψη χωρίς άλλο

Να γδυθεί μισόγυμνη στη συνδιαλλαγή της ανάσας

Με το κάθιδρο μονοπάτι των επιθυμιών

Δεν υπολείπεται τίποτε....

Στην ακτή μιας ξερόκλαδης σπηλιάς του νου

Ήχοι γνώριμοι αναδύουν μια αφθαρσία

Με δυο κομπάρσους διαγώνιους

Κι οριζόντια ένα ντραμς

Γεύονται σώματα ασύντακτα κι ανορθόγραφα

Εκβιάζοντας το φόβο

Που το σκληρό ζαφείρι του τετραγώνου

Κλείνει ερμητικά πάντα στα δικά του

Τελικά

Όρια που απαιτούν τέσσερις νύχτες στο χάρτη

Να λύσουν το σταυρόλεξο στη ζωή

Χα!

Παραμένω. Διότι θέλω, ακόμη

Κι αν φύγω, θα τα πάρω πάλι όλα τα μυστικά μαζί μου