Ωραία Καταστροφή

(εξ αφορμής/αιτίας και προς αφιέρωση αυτής που το δημιούργησε....) 

Και που γελάς εσύ εδώ πάλι δακρύζεις

Στα όνειρα το όνομα πικρή αλήθεια

Και στην ανατολή απλώς κρυφά θυμίζεις

Πως λύκοι υπάρχουν και στα παραμύθια

Θα με δαγκώνεις ξαφνικά και θα με πνίγεις

Μα θα σου φεύγω σιωπηλά προτού χαράξει

Θα είμαι κρύσταλλο διαμάντι που δε ραγίζεις

Κι ας έχεις την καρδιά μου κομματιάσει

Κι αν είμαι τώρα ακόμη μες στη θύμησή σου

Κι αν είναι ακόμη τα φιλιά παγίδα της αφής σου

Είναι το βλέμμα που 'χα δει: θα 'σαι μαζί μου

Κι από τότε είσ' η πιο ωραία καταστροφή μου