Για Λίγο, Πριν Χρόνια

Θυμάμαι όταν σε γνώρισα

Υπήρχε ένα ενδιαφέρον μυστήριο

Στο πυκνό κοίταγμά μου

Έτσι είπες

Τα άστρα κρέμονταν μετέωρα

Τρέμοντας

Υπέροχα με έντυσες με το δικό σου βλέμμα

Σκαλώνοντας φιλόξενα γύρω από τους ώμους μου

Ήταν εκεί, ξανά, πάλι

Βραδιές με ανάσες χωρίς τέλος 

Δαγκώνοντας το φεγγάρι στην παραλία

Τις στιγμές που ανήκαμε μαζί

Χωρίς υποταγή και πειθαρχία

Ήξερα ότι έτσι θα ήταν, χωρίς κρυμμένη αιδώ

Γιατί; Δεν κατάλαβα ποτέ
Αυτό κι αν ήταν το μυστήριο

Και με είχες και σε είχα

Σε ένα κρεβάτι μονο

Έστω και για λίγους μήνες